Εθνικές εκλογές στην υπόδουλη από το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ πατρίδα μας θα έχουμε τότε μόνο όταν το επιτρέψουν οι δανειστές, τοκογλύφοι και κερδοσκόποι, επικυρίαρχοι της πατρίδος μας. Παρ΄όλα ταύτα έχουν αρχίσει τα σενάρια εκλογολογίας, κυρίως από τη ΝΔ και το....
ΠΑΣΟΚ. Έχουν ήδη ξεκινήσει οι ζυμώσεις για την επόμενη μέρα των εκλογών με βάσει τα δημοσκοπικά ευρήματα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Αυτές οι ζυμώσεις δημιουργούν σενάρια για συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές. Έτσι, είναι ποικίλες οι αντιδράσεις από τα δυο κόμματα που προκαλούν εσωτερική αναστάτωση στο στελεχιακό τους δυναμικό και ιδιαίτερα στη ΝΔ που προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις, αν και η αυτοδυναμία της καθίσταται πολύ δύσκολη έως ανέφικτη.
Η χώρα μας σήμερα, μετά από 38 χρόνια από την μεταπολίτευση, περίοδο που την πατρίδα μας κυβέρνησαν αυτά τα δυο κόμματα, βρίσκεται στο απόλυτο ναδίρ. Ύστερα, από την ψήφιση των δυο δανειακών συμβάσεων, έχει καταργηθεί το κοινωνικό κράτος, το κράτος πρόνοιας, έχουν καταργηθεί όσα επί δεκαετίες κέρδισαν με αίμα και ιδρώτα οι εργαζόμενοι, έχει διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός της πατρίδας μας, η ραχοκοκαλιά της κοινωνίας μας που είναι η μεσαία αστική τάξη. Ο λαός μας ζει πλέον, στην απόλυτη εξαθλίωση και παραχωρήθηκαν ήδη τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στους τροϊκανούς.
Θα πρέπει, λοιπόν, να θυμηθούμε τα πλέον χαρακτηριστικά ανοσιουργήματα της σήψης και της διαφθοράς αυτών των δυο κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης.
Το σκάνδαλο Κοσκωτά αφορούσε ένα μεγάλο πολιτικοοικονομικό σκάνδαλο το οποίο κυριάρχησε στη πολιτική ζωή του τόπου τη δεκαετία του 1980 έως τις αρχές του 1990 και πρωταγωνιστής αυτού του σκανδάλου ήταν ο Πρωθυπουργός της χώρας, Ανδρέας Παπανδρέου. Ο «μεγάλος» ηγέτης της «αλλαγής», της ιδρύσεως των «κλαδικών» και της εγκαθίδρυσης των τραμπούκων «αυριανιστών» στο δημόσιο τομέα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, λοιπόν, προσπάθησε να ελέγξει τα Μ.Μ.Ε. και το τραπεζικό σύστημα της χώρας εξουδετερώνοντας έτσι την επιχειρηματική ελίτ που τον πολεμούσε. Κεντρικό πρόσωπο του σκανδάλου, ο τραπεζίτης Γιώργος Κοσκωτάς, πλην όμως, ενεπλάκησαν σ΄ αυτό και κορυφαία κυβερνητικά στελέχη
της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Στόχος της κυβέρνησης, ο πλήρης έλεγχος του τραπεζικού συστήματος και των ΜΜΕ. Έτσι, ως το καλοκαίρι του 1988, ο Κοσκωτάς είχε αποκτήσει την Τράπεζα Κρήτης και πλήθος ισχυρών ΜΜΕ. Εκείνη, λοιπόν, την εποχή η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., είχε ζητήσει από τα ταμεία της χώρας να καταθέτουν τα υπόλοιπά τους στην Τράπεζα Κρήτης. Η ξαφνική, όμως, ασθένεια
του πρωθυπουργού και η νοσηλεία του στο Χέρφιλντ του Λονδίνου οδήγησε στην αποκάλυψη του τεράστιου σκανδάλου.
Το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου συντελέσθηκε προ των εκλογών του 1996, όταν ο κ. Σημίτης και ο κ. Παπαντωνίου είχαν ως κυρίαρχο σύνθημα της προεκλογικής τους εκστρατείας την ευμάρεια του χρηματιστηρίου Αθηνών. Έτσι, προέτρεπαν τον Ελληνικό λαό να επενδύσει άφοβα στην συνεχή άνοδο των
χρηματιστηριακών μετοχών. Τότε πολλοί Έλληνες πίστεψαν ότι έλυσαν το οικονομικό πρόβλημα της ζωής τους και επένδυσαν τις οικονομίες τους σε μια έξαρση πολλαπλασιασμού του κεφαλαίου που επένδυαν. Ταυτόχρονα, την εποχή εκείνη, πολλές μικρές εταιρίες εισήχθησαν στο Χρηματιστήριο. Επίσης, μετά τις εκλογές, που το ΠΑΣΟΚ κέρδισε με μεγάλη πλειοψηφία, προέτρεπαν όλα τα ταμεία της χώρας, να εντατικοποιήσουν την συμμετοχή τους στο χρηματιστήριο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, αμέσως μετά «το σκάσιμο της φούσκας», η αξία των επενδυμένων μετοχών να ευτελεστεί απόλυτα και να χάσουν τα χρήματά τους όλοι εκείνοι οι οικογενειάρχες και μεροκαματιάρηδες που πίστεψαν τα μεγάλα λόγια τα ωραία του Πρωθυπουργού και Υπουργού Οικονομικών της χώρας. Έχει εκτιμηθεί ότι εκατό δισεκατομμύρια ευρώ περίπου άλλαξαν χέρια, μεγάλο μέρος από τα οποία έχασαν οι λεγόμενοι μικροεπενδυτές. Αυτό το οικονομικοπολιτικό σκάνδαλο της μεταπολεμικής Ελλάδας ήταν, ίσως το μεγαλύτερο και αποτέλεσε την αφορμή για σημαντικού μεγέθους αναδιανομή του πλούτου, που βεβαίως διοχετεύτηκε στους έχοντες και κατέχοντες. Επί εποχής Σημίτη και πάλι κυριάρχησε η εξυγίανση της οικονομίας και ο όρος « Ισχυρή Ελλάδα », η ισχυρή Ελλάδα της ΟΝΕ και του Μάαστριχτ. Η ισχυρή Ελλάδα του Ευρώ και της υποτέλειας στο ΔΝΤ και τους δανειστές μας που ποτέ δεν μας συμπεριφέρθηκαν ως εταίρους αλλά πάντα ως δανειολήπτες.
Το 2004 ο Ελληνικός λαός εξέλεξε κυβέρνηση την Ν.Δ., που στις κυρίαρχες προεκλογικές εξαγγελίες της είχε το «σεμνά και ταπεινά», το «πόλεμος με τους νταβατζήδες», καθώς επίσης και την «επανίδρυση του κράτους». Επιπλέον, είχε υποσχεθεί την κάθαρση στην πολιτική ζωή της χώρας, τιμωρώντας όσους πολιτικούς εμπλέκονταν στην απάτη του χρηματιστηρίου, όσο ψηλά κι αν βρίσκονταν. Μία κάθαρση που στην ουσία δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Την εποχή Καραμανλή και Αλογοσκούφη, ο Ελληνικός λαός εγκλωβίσθηκε στη λογική της λογιστικής απογραφής και της πλασματικής εξόδου από την επιτήρηση των ομολόγων, στην οποία μέχρι σήμερα μας εγκαλεί η Ε.Ε.. Αυτή η απογραφή Αλογοσκούφη ξαφνικά καταγγέλλεται ως εγκληματική από τη σημερινή ΝΔ.
Το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών παρουσιάσθηκε ξαφνικά στις αρχές του 2006 και συντάραξε, με τη σφοδρότητα και την εξέλιξή του, τη δημόσια ζωή του τόπου. Το σκάνδαλο των υποκλοπών έπεσε ως «κεραυνός εν αιθρία» στις 2 Φεβρουαρίου, όταν τρεις υπουργοί, σε κοινή συνέντευξη Τύπου, αποκάλυψαν κύκλωμα υποκλοπών τηλεφωνικών συνδιαλέξεων. Αυτή ήταν μια υπόθεση που κρατήθηκε στο «σκοτάδι», ως επτασφράγιστο μυστικό, για περίπου έντεκα μήνες! Ενώ, μετά από πολυάριθμες εξετάσεις και ανακρίσεις που διήρκησαν μήνες, επεβλήθη πρόστιμο στη Vodafone, με κύρια κατηγορία την παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών, μέσω εισαγωγής παράνομου λογισμικού από το δίκτυό της. Η εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, από την πλευρά της, «έκλεισε» νωρίς την υπόθεση, επιρρίπτοντας ευθύνες στην εταιρεία Vodafone. Ταυτόχρονα, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο συνυπευθυνότητας της Ericsson, ενώ απέφυγε να καταλογίσει ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα παρά τα πολλά, αναπάντητα ερωτήματα που δημιουργήθηκαν.
Το σκάνδαλο της Γερμανικής εταιρείας Siemens στην Ελλάδα είναι μια
υπόθεση που αφορά σε ενδεχόμενο χρηματισμό Ελλήνων πολιτικών και στελεχών δημόσιων οργανισμών, όπως ο ΟΤΕ, από την γερμανική εταιρεία, σχετιζόμενο με συμβάσεις προμήθειας υλικών, παροχής υπηρεσιών και συστημάτων στο Ελληνικό Δημόσιο. Το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε όταν έγινε γνωστό στη Γερμανία ότι η Siemens χρημάτιζε πολιτικούς σε διάφορες χώρες για να εξασφαλίσει συμβόλαια πολλών δις Ευρώ κατά την περίοδο 1999 και 2006. Στελέχη της Siemens έχουν ισχυριστεί ότι το ποσόν των 100 εκατομμυρίων μάρκων συνολικά είχε δοθεί σε Έλληνες πολιτικούς. Η υπόθεση ερευνάται από το 2008, τόσο από την Ελληνική δικαιοσύνη, όσο και από μια εξεταστική επιτροπή του Ελληνικού κοινοβουλίου, σε συνεργασία με τις γερμανικές δικαστικές αρχές του Μονάχου. Σήμερα, βρισκόμαστε προ του κλεισίματος της υποθέσεως από την κυβέρνηση Παπαδήμου με την επιβολή «ποινής» περί των 150-200 εκατομμυρίων ευρώ, που δεν είναι απαραίτητο να αποδοθούν με μετρητά, αλλά μέσω υλικών ή παροχής υπηρεσίας.
Το σκάνδαλο Βατοπεδίου ξέσπασε το Φθινόπωρο του 2008 με επίκεντρο τη Μονή Βατοπεδίου και εξελίχθητε σε μέγα πολιτικό σκάνδαλο. Αποκαλύφθηκε πως το Ελληνικό δημόσιο έδωσε στη Μονή κτήρια του Ολυμπιακού χωριού ως μέρος ανταλλαγής με παρόχθιες περιοχές στη λίμνη Βιστωνίδα. Η όλη συναλλαγή απέβη εις βάρος των συμφερόντων του Ελληνικού δημοσίου, με αποτέλεσμα μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου να ξεσπάσει πολιτική θύελλα που οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης.
Μετά από όλα τα παραπάνω, αντιλαμβανόμαστε πως ποτέ δεν έχουν αποδοθεί ποινικές ευθύνες στα εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα των προαναφερομένων σκανδάλων. Αποδίδονται κατά καιρούς άτυπες πολιτικές ευθύνες και είναι πλέον βεβαιωμένο πως «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει».
'Έτσι, λοιπόν, έχουμε κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ., οι οποίες δημιούργησαν τεράστια σκάνδαλα εις βάρος του Ελληνικού λαού. Σκάνδαλα που διεπράχθησαν από τους τιμητές της ηθικής και της τιμιότητας. Δύο κόμματα που μοιάζουν σε όλα. Που δεν έχουν διαφορές. Που δεν πιστεύουν στη Δημοκρατία και δεν θέλουν κανένα άλλο κόμμα στο πολιτικό τους παιχνίδι. Δύο κόμματα ίδια, σε διαφορετικές εποχές, όπου ανδρώθηκαν οι βαρόνοι των ΜΜΕ, των μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών και μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων των Αθηνών, των οποίων οι πολιτικές κολυμπούν στην διαφθορά και την διαπλοκή. Αυτοί που έδωσαν όλα τα μεγάλα δημόσια έργα στους ίδιους εργολάβους, στους ίδιους μεσάζοντες, που στην ουσία είναι ένα και δεν θέλουν συγκάτοικο στην εξουσία, που είναι αδελφοποιημένα σωματεία! Δυο κόμματα που μετά τις προσεχείς εκλογές θα συγκυβερνήσουν δεδομένου ότι κανένα από τα δύο δεν θα έχει αυτοδυναμία.
Υπό αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, θα καλέσουν τον Ελληνικό λαό να ψηφίσει για να εκλέξει εκείνους που θα διαχειριστούν από εδώ και πέρα την τύχη του. Τύχη που προκαθορίζεται από τα ήδη προαποφασισμένα της κυβέρνησης Παπαδήμου, δηλαδή, της συγκυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Γι΄αυτό, τούτη την ύστατη ώρα καλείται ο Ελληνικός λαός να μην εγκλωβίσει την ψήφο του στα παχιά λόγια των αρχηγών των μνημονίων. Ας
αναλογισθεί, επιτέλους, πως δεν πρέπει να επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος. Δεν υπάρχει πια, περιθώριο λανθασμένης επιλογής ψήφου. Πρέπει και επιβάλλεται να τιμωρήσει τα μνημονιακά κόμματα. Είναι στη δυνατότητα του Ελληνικού λαού δια της ψήφου του να ανατρέψει τις δανειακές συμβάσεις που τον εξαθλιώνουν και τον κάνουν κάτοικο σε μια υποδουλωμένη χώρα.
Παναγιώτης Αποστόλου
Οικονομολόγος
egerssi@otenet.gr
Η χώρα μας σήμερα, μετά από 38 χρόνια από την μεταπολίτευση, περίοδο που την πατρίδα μας κυβέρνησαν αυτά τα δυο κόμματα, βρίσκεται στο απόλυτο ναδίρ. Ύστερα, από την ψήφιση των δυο δανειακών συμβάσεων, έχει καταργηθεί το κοινωνικό κράτος, το κράτος πρόνοιας, έχουν καταργηθεί όσα επί δεκαετίες κέρδισαν με αίμα και ιδρώτα οι εργαζόμενοι, έχει διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός της πατρίδας μας, η ραχοκοκαλιά της κοινωνίας μας που είναι η μεσαία αστική τάξη. Ο λαός μας ζει πλέον, στην απόλυτη εξαθλίωση και παραχωρήθηκαν ήδη τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στους τροϊκανούς.
Θα πρέπει, λοιπόν, να θυμηθούμε τα πλέον χαρακτηριστικά ανοσιουργήματα της σήψης και της διαφθοράς αυτών των δυο κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης.
Το σκάνδαλο Κοσκωτά αφορούσε ένα μεγάλο πολιτικοοικονομικό σκάνδαλο το οποίο κυριάρχησε στη πολιτική ζωή του τόπου τη δεκαετία του 1980 έως τις αρχές του 1990 και πρωταγωνιστής αυτού του σκανδάλου ήταν ο Πρωθυπουργός της χώρας, Ανδρέας Παπανδρέου. Ο «μεγάλος» ηγέτης της «αλλαγής», της ιδρύσεως των «κλαδικών» και της εγκαθίδρυσης των τραμπούκων «αυριανιστών» στο δημόσιο τομέα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, λοιπόν, προσπάθησε να ελέγξει τα Μ.Μ.Ε. και το τραπεζικό σύστημα της χώρας εξουδετερώνοντας έτσι την επιχειρηματική ελίτ που τον πολεμούσε. Κεντρικό πρόσωπο του σκανδάλου, ο τραπεζίτης Γιώργος Κοσκωτάς, πλην όμως, ενεπλάκησαν σ΄ αυτό και κορυφαία κυβερνητικά στελέχη
της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Στόχος της κυβέρνησης, ο πλήρης έλεγχος του τραπεζικού συστήματος και των ΜΜΕ. Έτσι, ως το καλοκαίρι του 1988, ο Κοσκωτάς είχε αποκτήσει την Τράπεζα Κρήτης και πλήθος ισχυρών ΜΜΕ. Εκείνη, λοιπόν, την εποχή η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., είχε ζητήσει από τα ταμεία της χώρας να καταθέτουν τα υπόλοιπά τους στην Τράπεζα Κρήτης. Η ξαφνική, όμως, ασθένεια
του πρωθυπουργού και η νοσηλεία του στο Χέρφιλντ του Λονδίνου οδήγησε στην αποκάλυψη του τεράστιου σκανδάλου.
Το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου συντελέσθηκε προ των εκλογών του 1996, όταν ο κ. Σημίτης και ο κ. Παπαντωνίου είχαν ως κυρίαρχο σύνθημα της προεκλογικής τους εκστρατείας την ευμάρεια του χρηματιστηρίου Αθηνών. Έτσι, προέτρεπαν τον Ελληνικό λαό να επενδύσει άφοβα στην συνεχή άνοδο των
χρηματιστηριακών μετοχών. Τότε πολλοί Έλληνες πίστεψαν ότι έλυσαν το οικονομικό πρόβλημα της ζωής τους και επένδυσαν τις οικονομίες τους σε μια έξαρση πολλαπλασιασμού του κεφαλαίου που επένδυαν. Ταυτόχρονα, την εποχή εκείνη, πολλές μικρές εταιρίες εισήχθησαν στο Χρηματιστήριο. Επίσης, μετά τις εκλογές, που το ΠΑΣΟΚ κέρδισε με μεγάλη πλειοψηφία, προέτρεπαν όλα τα ταμεία της χώρας, να εντατικοποιήσουν την συμμετοχή τους στο χρηματιστήριο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, αμέσως μετά «το σκάσιμο της φούσκας», η αξία των επενδυμένων μετοχών να ευτελεστεί απόλυτα και να χάσουν τα χρήματά τους όλοι εκείνοι οι οικογενειάρχες και μεροκαματιάρηδες που πίστεψαν τα μεγάλα λόγια τα ωραία του Πρωθυπουργού και Υπουργού Οικονομικών της χώρας. Έχει εκτιμηθεί ότι εκατό δισεκατομμύρια ευρώ περίπου άλλαξαν χέρια, μεγάλο μέρος από τα οποία έχασαν οι λεγόμενοι μικροεπενδυτές. Αυτό το οικονομικοπολιτικό σκάνδαλο της μεταπολεμικής Ελλάδας ήταν, ίσως το μεγαλύτερο και αποτέλεσε την αφορμή για σημαντικού μεγέθους αναδιανομή του πλούτου, που βεβαίως διοχετεύτηκε στους έχοντες και κατέχοντες. Επί εποχής Σημίτη και πάλι κυριάρχησε η εξυγίανση της οικονομίας και ο όρος « Ισχυρή Ελλάδα », η ισχυρή Ελλάδα της ΟΝΕ και του Μάαστριχτ. Η ισχυρή Ελλάδα του Ευρώ και της υποτέλειας στο ΔΝΤ και τους δανειστές μας που ποτέ δεν μας συμπεριφέρθηκαν ως εταίρους αλλά πάντα ως δανειολήπτες.
Το 2004 ο Ελληνικός λαός εξέλεξε κυβέρνηση την Ν.Δ., που στις κυρίαρχες προεκλογικές εξαγγελίες της είχε το «σεμνά και ταπεινά», το «πόλεμος με τους νταβατζήδες», καθώς επίσης και την «επανίδρυση του κράτους». Επιπλέον, είχε υποσχεθεί την κάθαρση στην πολιτική ζωή της χώρας, τιμωρώντας όσους πολιτικούς εμπλέκονταν στην απάτη του χρηματιστηρίου, όσο ψηλά κι αν βρίσκονταν. Μία κάθαρση που στην ουσία δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Την εποχή Καραμανλή και Αλογοσκούφη, ο Ελληνικός λαός εγκλωβίσθηκε στη λογική της λογιστικής απογραφής και της πλασματικής εξόδου από την επιτήρηση των ομολόγων, στην οποία μέχρι σήμερα μας εγκαλεί η Ε.Ε.. Αυτή η απογραφή Αλογοσκούφη ξαφνικά καταγγέλλεται ως εγκληματική από τη σημερινή ΝΔ.
Το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών παρουσιάσθηκε ξαφνικά στις αρχές του 2006 και συντάραξε, με τη σφοδρότητα και την εξέλιξή του, τη δημόσια ζωή του τόπου. Το σκάνδαλο των υποκλοπών έπεσε ως «κεραυνός εν αιθρία» στις 2 Φεβρουαρίου, όταν τρεις υπουργοί, σε κοινή συνέντευξη Τύπου, αποκάλυψαν κύκλωμα υποκλοπών τηλεφωνικών συνδιαλέξεων. Αυτή ήταν μια υπόθεση που κρατήθηκε στο «σκοτάδι», ως επτασφράγιστο μυστικό, για περίπου έντεκα μήνες! Ενώ, μετά από πολυάριθμες εξετάσεις και ανακρίσεις που διήρκησαν μήνες, επεβλήθη πρόστιμο στη Vodafone, με κύρια κατηγορία την παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών, μέσω εισαγωγής παράνομου λογισμικού από το δίκτυό της. Η εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, από την πλευρά της, «έκλεισε» νωρίς την υπόθεση, επιρρίπτοντας ευθύνες στην εταιρεία Vodafone. Ταυτόχρονα, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο συνυπευθυνότητας της Ericsson, ενώ απέφυγε να καταλογίσει ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα παρά τα πολλά, αναπάντητα ερωτήματα που δημιουργήθηκαν.
Το σκάνδαλο της Γερμανικής εταιρείας Siemens στην Ελλάδα είναι μια
υπόθεση που αφορά σε ενδεχόμενο χρηματισμό Ελλήνων πολιτικών και στελεχών δημόσιων οργανισμών, όπως ο ΟΤΕ, από την γερμανική εταιρεία, σχετιζόμενο με συμβάσεις προμήθειας υλικών, παροχής υπηρεσιών και συστημάτων στο Ελληνικό Δημόσιο. Το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε όταν έγινε γνωστό στη Γερμανία ότι η Siemens χρημάτιζε πολιτικούς σε διάφορες χώρες για να εξασφαλίσει συμβόλαια πολλών δις Ευρώ κατά την περίοδο 1999 και 2006. Στελέχη της Siemens έχουν ισχυριστεί ότι το ποσόν των 100 εκατομμυρίων μάρκων συνολικά είχε δοθεί σε Έλληνες πολιτικούς. Η υπόθεση ερευνάται από το 2008, τόσο από την Ελληνική δικαιοσύνη, όσο και από μια εξεταστική επιτροπή του Ελληνικού κοινοβουλίου, σε συνεργασία με τις γερμανικές δικαστικές αρχές του Μονάχου. Σήμερα, βρισκόμαστε προ του κλεισίματος της υποθέσεως από την κυβέρνηση Παπαδήμου με την επιβολή «ποινής» περί των 150-200 εκατομμυρίων ευρώ, που δεν είναι απαραίτητο να αποδοθούν με μετρητά, αλλά μέσω υλικών ή παροχής υπηρεσίας.
Το σκάνδαλο Βατοπεδίου ξέσπασε το Φθινόπωρο του 2008 με επίκεντρο τη Μονή Βατοπεδίου και εξελίχθητε σε μέγα πολιτικό σκάνδαλο. Αποκαλύφθηκε πως το Ελληνικό δημόσιο έδωσε στη Μονή κτήρια του Ολυμπιακού χωριού ως μέρος ανταλλαγής με παρόχθιες περιοχές στη λίμνη Βιστωνίδα. Η όλη συναλλαγή απέβη εις βάρος των συμφερόντων του Ελληνικού δημοσίου, με αποτέλεσμα μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου να ξεσπάσει πολιτική θύελλα που οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης.
Μετά από όλα τα παραπάνω, αντιλαμβανόμαστε πως ποτέ δεν έχουν αποδοθεί ποινικές ευθύνες στα εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα των προαναφερομένων σκανδάλων. Αποδίδονται κατά καιρούς άτυπες πολιτικές ευθύνες και είναι πλέον βεβαιωμένο πως «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει».
'Έτσι, λοιπόν, έχουμε κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ., οι οποίες δημιούργησαν τεράστια σκάνδαλα εις βάρος του Ελληνικού λαού. Σκάνδαλα που διεπράχθησαν από τους τιμητές της ηθικής και της τιμιότητας. Δύο κόμματα που μοιάζουν σε όλα. Που δεν έχουν διαφορές. Που δεν πιστεύουν στη Δημοκρατία και δεν θέλουν κανένα άλλο κόμμα στο πολιτικό τους παιχνίδι. Δύο κόμματα ίδια, σε διαφορετικές εποχές, όπου ανδρώθηκαν οι βαρόνοι των ΜΜΕ, των μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών και μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων των Αθηνών, των οποίων οι πολιτικές κολυμπούν στην διαφθορά και την διαπλοκή. Αυτοί που έδωσαν όλα τα μεγάλα δημόσια έργα στους ίδιους εργολάβους, στους ίδιους μεσάζοντες, που στην ουσία είναι ένα και δεν θέλουν συγκάτοικο στην εξουσία, που είναι αδελφοποιημένα σωματεία! Δυο κόμματα που μετά τις προσεχείς εκλογές θα συγκυβερνήσουν δεδομένου ότι κανένα από τα δύο δεν θα έχει αυτοδυναμία.
Υπό αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, θα καλέσουν τον Ελληνικό λαό να ψηφίσει για να εκλέξει εκείνους που θα διαχειριστούν από εδώ και πέρα την τύχη του. Τύχη που προκαθορίζεται από τα ήδη προαποφασισμένα της κυβέρνησης Παπαδήμου, δηλαδή, της συγκυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Γι΄αυτό, τούτη την ύστατη ώρα καλείται ο Ελληνικός λαός να μην εγκλωβίσει την ψήφο του στα παχιά λόγια των αρχηγών των μνημονίων. Ας
αναλογισθεί, επιτέλους, πως δεν πρέπει να επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος. Δεν υπάρχει πια, περιθώριο λανθασμένης επιλογής ψήφου. Πρέπει και επιβάλλεται να τιμωρήσει τα μνημονιακά κόμματα. Είναι στη δυνατότητα του Ελληνικού λαού δια της ψήφου του να ανατρέψει τις δανειακές συμβάσεις που τον εξαθλιώνουν και τον κάνουν κάτοικο σε μια υποδουλωμένη χώρα.
Παναγιώτης Αποστόλου
Οικονομολόγος
egerssi@otenet.gr
Εθνικές εκλογές στην υπόδουλη από το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ πατρίδα μας θα έχουμε τότε μόνο όταν το επιτρέψουν οι δανειστές, τοκογλύφοι και κερδοσκόποι, επικυρίαρχοι της πατρίδος μας. Παρ΄όλα ταύτα έχουν αρχίσει τα σενάρια εκλογολογίας, κυρίως από τη ΝΔ και το....
ΠΑΣΟΚ. Έχουν ήδη ξεκινήσει οι ζυμώσεις για την επόμενη μέρα των εκλογών με βάσει τα δημοσκοπικά ευρήματα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Αυτές οι ζυμώσεις δημιουργούν σενάρια για συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές. Έτσι, είναι ποικίλες οι αντιδράσεις από τα δυο κόμματα που προκαλούν εσωτερική αναστάτωση στο στελεχιακό τους δυναμικό και ιδιαίτερα στη ΝΔ που προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις, αν και η αυτοδυναμία της καθίσταται πολύ δύσκολη έως ανέφικτη.
Η χώρα μας σήμερα, μετά από 38 χρόνια από την μεταπολίτευση, περίοδο που την πατρίδα μας κυβέρνησαν αυτά τα δυο κόμματα, βρίσκεται στο απόλυτο ναδίρ. Ύστερα, από την ψήφιση των δυο δανειακών συμβάσεων, έχει καταργηθεί το κοινωνικό κράτος, το κράτος πρόνοιας, έχουν καταργηθεί όσα επί δεκαετίες κέρδισαν με αίμα και ιδρώτα οι εργαζόμενοι, έχει διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός της πατρίδας μας, η ραχοκοκαλιά της κοινωνίας μας που είναι η μεσαία αστική τάξη. Ο λαός μας ζει πλέον, στην απόλυτη εξαθλίωση και παραχωρήθηκαν ήδη τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στους τροϊκανούς.
Θα πρέπει, λοιπόν, να θυμηθούμε τα πλέον χαρακτηριστικά ανοσιουργήματα της σήψης και της διαφθοράς αυτών των δυο κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης.
Το σκάνδαλο Κοσκωτά αφορούσε ένα μεγάλο πολιτικοοικονομικό σκάνδαλο το οποίο κυριάρχησε στη πολιτική ζωή του τόπου τη δεκαετία του 1980 έως τις αρχές του 1990 και πρωταγωνιστής αυτού του σκανδάλου ήταν ο Πρωθυπουργός της χώρας, Ανδρέας Παπανδρέου. Ο «μεγάλος» ηγέτης της «αλλαγής», της ιδρύσεως των «κλαδικών» και της εγκαθίδρυσης των τραμπούκων «αυριανιστών» στο δημόσιο τομέα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, λοιπόν, προσπάθησε να ελέγξει τα Μ.Μ.Ε. και το τραπεζικό σύστημα της χώρας εξουδετερώνοντας έτσι την επιχειρηματική ελίτ που τον πολεμούσε. Κεντρικό πρόσωπο του σκανδάλου, ο τραπεζίτης Γιώργος Κοσκωτάς, πλην όμως, ενεπλάκησαν σ΄ αυτό και κορυφαία κυβερνητικά στελέχη
της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Στόχος της κυβέρνησης, ο πλήρης έλεγχος του τραπεζικού συστήματος και των ΜΜΕ. Έτσι, ως το καλοκαίρι του 1988, ο Κοσκωτάς είχε αποκτήσει την Τράπεζα Κρήτης και πλήθος ισχυρών ΜΜΕ. Εκείνη, λοιπόν, την εποχή η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., είχε ζητήσει από τα ταμεία της χώρας να καταθέτουν τα υπόλοιπά τους στην Τράπεζα Κρήτης. Η ξαφνική, όμως, ασθένεια
του πρωθυπουργού και η νοσηλεία του στο Χέρφιλντ του Λονδίνου οδήγησε στην αποκάλυψη του τεράστιου σκανδάλου.
Το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου συντελέσθηκε προ των εκλογών του 1996, όταν ο κ. Σημίτης και ο κ. Παπαντωνίου είχαν ως κυρίαρχο σύνθημα της προεκλογικής τους εκστρατείας την ευμάρεια του χρηματιστηρίου Αθηνών. Έτσι, προέτρεπαν τον Ελληνικό λαό να επενδύσει άφοβα στην συνεχή άνοδο των
χρηματιστηριακών μετοχών. Τότε πολλοί Έλληνες πίστεψαν ότι έλυσαν το οικονομικό πρόβλημα της ζωής τους και επένδυσαν τις οικονομίες τους σε μια έξαρση πολλαπλασιασμού του κεφαλαίου που επένδυαν. Ταυτόχρονα, την εποχή εκείνη, πολλές μικρές εταιρίες εισήχθησαν στο Χρηματιστήριο. Επίσης, μετά τις εκλογές, που το ΠΑΣΟΚ κέρδισε με μεγάλη πλειοψηφία, προέτρεπαν όλα τα ταμεία της χώρας, να εντατικοποιήσουν την συμμετοχή τους στο χρηματιστήριο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, αμέσως μετά «το σκάσιμο της φούσκας», η αξία των επενδυμένων μετοχών να ευτελεστεί απόλυτα και να χάσουν τα χρήματά τους όλοι εκείνοι οι οικογενειάρχες και μεροκαματιάρηδες που πίστεψαν τα μεγάλα λόγια τα ωραία του Πρωθυπουργού και Υπουργού Οικονομικών της χώρας. Έχει εκτιμηθεί ότι εκατό δισεκατομμύρια ευρώ περίπου άλλαξαν χέρια, μεγάλο μέρος από τα οποία έχασαν οι λεγόμενοι μικροεπενδυτές. Αυτό το οικονομικοπολιτικό σκάνδαλο της μεταπολεμικής Ελλάδας ήταν, ίσως το μεγαλύτερο και αποτέλεσε την αφορμή για σημαντικού μεγέθους αναδιανομή του πλούτου, που βεβαίως διοχετεύτηκε στους έχοντες και κατέχοντες. Επί εποχής Σημίτη και πάλι κυριάρχησε η εξυγίανση της οικονομίας και ο όρος « Ισχυρή Ελλάδα », η ισχυρή Ελλάδα της ΟΝΕ και του Μάαστριχτ. Η ισχυρή Ελλάδα του Ευρώ και της υποτέλειας στο ΔΝΤ και τους δανειστές μας που ποτέ δεν μας συμπεριφέρθηκαν ως εταίρους αλλά πάντα ως δανειολήπτες.
Το 2004 ο Ελληνικός λαός εξέλεξε κυβέρνηση την Ν.Δ., που στις κυρίαρχες προεκλογικές εξαγγελίες της είχε το «σεμνά και ταπεινά», το «πόλεμος με τους νταβατζήδες», καθώς επίσης και την «επανίδρυση του κράτους». Επιπλέον, είχε υποσχεθεί την κάθαρση στην πολιτική ζωή της χώρας, τιμωρώντας όσους πολιτικούς εμπλέκονταν στην απάτη του χρηματιστηρίου, όσο ψηλά κι αν βρίσκονταν. Μία κάθαρση που στην ουσία δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Την εποχή Καραμανλή και Αλογοσκούφη, ο Ελληνικός λαός εγκλωβίσθηκε στη λογική της λογιστικής απογραφής και της πλασματικής εξόδου από την επιτήρηση των ομολόγων, στην οποία μέχρι σήμερα μας εγκαλεί η Ε.Ε.. Αυτή η απογραφή Αλογοσκούφη ξαφνικά καταγγέλλεται ως εγκληματική από τη σημερινή ΝΔ.
Το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών παρουσιάσθηκε ξαφνικά στις αρχές του 2006 και συντάραξε, με τη σφοδρότητα και την εξέλιξή του, τη δημόσια ζωή του τόπου. Το σκάνδαλο των υποκλοπών έπεσε ως «κεραυνός εν αιθρία» στις 2 Φεβρουαρίου, όταν τρεις υπουργοί, σε κοινή συνέντευξη Τύπου, αποκάλυψαν κύκλωμα υποκλοπών τηλεφωνικών συνδιαλέξεων. Αυτή ήταν μια υπόθεση που κρατήθηκε στο «σκοτάδι», ως επτασφράγιστο μυστικό, για περίπου έντεκα μήνες! Ενώ, μετά από πολυάριθμες εξετάσεις και ανακρίσεις που διήρκησαν μήνες, επεβλήθη πρόστιμο στη Vodafone, με κύρια κατηγορία την παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών, μέσω εισαγωγής παράνομου λογισμικού από το δίκτυό της. Η εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, από την πλευρά της, «έκλεισε» νωρίς την υπόθεση, επιρρίπτοντας ευθύνες στην εταιρεία Vodafone. Ταυτόχρονα, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο συνυπευθυνότητας της Ericsson, ενώ απέφυγε να καταλογίσει ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα παρά τα πολλά, αναπάντητα ερωτήματα που δημιουργήθηκαν.
Το σκάνδαλο της Γερμανικής εταιρείας Siemens στην Ελλάδα είναι μια
υπόθεση που αφορά σε ενδεχόμενο χρηματισμό Ελλήνων πολιτικών και στελεχών δημόσιων οργανισμών, όπως ο ΟΤΕ, από την γερμανική εταιρεία, σχετιζόμενο με συμβάσεις προμήθειας υλικών, παροχής υπηρεσιών και συστημάτων στο Ελληνικό Δημόσιο. Το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε όταν έγινε γνωστό στη Γερμανία ότι η Siemens χρημάτιζε πολιτικούς σε διάφορες χώρες για να εξασφαλίσει συμβόλαια πολλών δις Ευρώ κατά την περίοδο 1999 και 2006. Στελέχη της Siemens έχουν ισχυριστεί ότι το ποσόν των 100 εκατομμυρίων μάρκων συνολικά είχε δοθεί σε Έλληνες πολιτικούς. Η υπόθεση ερευνάται από το 2008, τόσο από την Ελληνική δικαιοσύνη, όσο και από μια εξεταστική επιτροπή του Ελληνικού κοινοβουλίου, σε συνεργασία με τις γερμανικές δικαστικές αρχές του Μονάχου. Σήμερα, βρισκόμαστε προ του κλεισίματος της υποθέσεως από την κυβέρνηση Παπαδήμου με την επιβολή «ποινής» περί των 150-200 εκατομμυρίων ευρώ, που δεν είναι απαραίτητο να αποδοθούν με μετρητά, αλλά μέσω υλικών ή παροχής υπηρεσίας.
Το σκάνδαλο Βατοπεδίου ξέσπασε το Φθινόπωρο του 2008 με επίκεντρο τη Μονή Βατοπεδίου και εξελίχθητε σε μέγα πολιτικό σκάνδαλο. Αποκαλύφθηκε πως το Ελληνικό δημόσιο έδωσε στη Μονή κτήρια του Ολυμπιακού χωριού ως μέρος ανταλλαγής με παρόχθιες περιοχές στη λίμνη Βιστωνίδα. Η όλη συναλλαγή απέβη εις βάρος των συμφερόντων του Ελληνικού δημοσίου, με αποτέλεσμα μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου να ξεσπάσει πολιτική θύελλα που οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης.
Μετά από όλα τα παραπάνω, αντιλαμβανόμαστε πως ποτέ δεν έχουν αποδοθεί ποινικές ευθύνες στα εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα των προαναφερομένων σκανδάλων. Αποδίδονται κατά καιρούς άτυπες πολιτικές ευθύνες και είναι πλέον βεβαιωμένο πως «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει».
'Έτσι, λοιπόν, έχουμε κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ., οι οποίες δημιούργησαν τεράστια σκάνδαλα εις βάρος του Ελληνικού λαού. Σκάνδαλα που διεπράχθησαν από τους τιμητές της ηθικής και της τιμιότητας. Δύο κόμματα που μοιάζουν σε όλα. Που δεν έχουν διαφορές. Που δεν πιστεύουν στη Δημοκρατία και δεν θέλουν κανένα άλλο κόμμα στο πολιτικό τους παιχνίδι. Δύο κόμματα ίδια, σε διαφορετικές εποχές, όπου ανδρώθηκαν οι βαρόνοι των ΜΜΕ, των μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών και μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων των Αθηνών, των οποίων οι πολιτικές κολυμπούν στην διαφθορά και την διαπλοκή. Αυτοί που έδωσαν όλα τα μεγάλα δημόσια έργα στους ίδιους εργολάβους, στους ίδιους μεσάζοντες, που στην ουσία είναι ένα και δεν θέλουν συγκάτοικο στην εξουσία, που είναι αδελφοποιημένα σωματεία! Δυο κόμματα που μετά τις προσεχείς εκλογές θα συγκυβερνήσουν δεδομένου ότι κανένα από τα δύο δεν θα έχει αυτοδυναμία.
Υπό αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, θα καλέσουν τον Ελληνικό λαό να ψηφίσει για να εκλέξει εκείνους που θα διαχειριστούν από εδώ και πέρα την τύχη του. Τύχη που προκαθορίζεται από τα ήδη προαποφασισμένα της κυβέρνησης Παπαδήμου, δηλαδή, της συγκυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Γι΄αυτό, τούτη την ύστατη ώρα καλείται ο Ελληνικός λαός να μην εγκλωβίσει την ψήφο του στα παχιά λόγια των αρχηγών των μνημονίων. Ας
αναλογισθεί, επιτέλους, πως δεν πρέπει να επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος. Δεν υπάρχει πια, περιθώριο λανθασμένης επιλογής ψήφου. Πρέπει και επιβάλλεται να τιμωρήσει τα μνημονιακά κόμματα. Είναι στη δυνατότητα του Ελληνικού λαού δια της ψήφου του να ανατρέψει τις δανειακές συμβάσεις που τον εξαθλιώνουν και τον κάνουν κάτοικο σε μια υποδουλωμένη χώρα.
Παναγιώτης Αποστόλου
Οικονομολόγος
egerssi@otenet.gr
Η χώρα μας σήμερα, μετά από 38 χρόνια από την μεταπολίτευση, περίοδο που την πατρίδα μας κυβέρνησαν αυτά τα δυο κόμματα, βρίσκεται στο απόλυτο ναδίρ. Ύστερα, από την ψήφιση των δυο δανειακών συμβάσεων, έχει καταργηθεί το κοινωνικό κράτος, το κράτος πρόνοιας, έχουν καταργηθεί όσα επί δεκαετίες κέρδισαν με αίμα και ιδρώτα οι εργαζόμενοι, έχει διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός της πατρίδας μας, η ραχοκοκαλιά της κοινωνίας μας που είναι η μεσαία αστική τάξη. Ο λαός μας ζει πλέον, στην απόλυτη εξαθλίωση και παραχωρήθηκαν ήδη τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στους τροϊκανούς.
Θα πρέπει, λοιπόν, να θυμηθούμε τα πλέον χαρακτηριστικά ανοσιουργήματα της σήψης και της διαφθοράς αυτών των δυο κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης.
Το σκάνδαλο Κοσκωτά αφορούσε ένα μεγάλο πολιτικοοικονομικό σκάνδαλο το οποίο κυριάρχησε στη πολιτική ζωή του τόπου τη δεκαετία του 1980 έως τις αρχές του 1990 και πρωταγωνιστής αυτού του σκανδάλου ήταν ο Πρωθυπουργός της χώρας, Ανδρέας Παπανδρέου. Ο «μεγάλος» ηγέτης της «αλλαγής», της ιδρύσεως των «κλαδικών» και της εγκαθίδρυσης των τραμπούκων «αυριανιστών» στο δημόσιο τομέα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, λοιπόν, προσπάθησε να ελέγξει τα Μ.Μ.Ε. και το τραπεζικό σύστημα της χώρας εξουδετερώνοντας έτσι την επιχειρηματική ελίτ που τον πολεμούσε. Κεντρικό πρόσωπο του σκανδάλου, ο τραπεζίτης Γιώργος Κοσκωτάς, πλην όμως, ενεπλάκησαν σ΄ αυτό και κορυφαία κυβερνητικά στελέχη
της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Στόχος της κυβέρνησης, ο πλήρης έλεγχος του τραπεζικού συστήματος και των ΜΜΕ. Έτσι, ως το καλοκαίρι του 1988, ο Κοσκωτάς είχε αποκτήσει την Τράπεζα Κρήτης και πλήθος ισχυρών ΜΜΕ. Εκείνη, λοιπόν, την εποχή η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., είχε ζητήσει από τα ταμεία της χώρας να καταθέτουν τα υπόλοιπά τους στην Τράπεζα Κρήτης. Η ξαφνική, όμως, ασθένεια
του πρωθυπουργού και η νοσηλεία του στο Χέρφιλντ του Λονδίνου οδήγησε στην αποκάλυψη του τεράστιου σκανδάλου.
Το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου συντελέσθηκε προ των εκλογών του 1996, όταν ο κ. Σημίτης και ο κ. Παπαντωνίου είχαν ως κυρίαρχο σύνθημα της προεκλογικής τους εκστρατείας την ευμάρεια του χρηματιστηρίου Αθηνών. Έτσι, προέτρεπαν τον Ελληνικό λαό να επενδύσει άφοβα στην συνεχή άνοδο των
χρηματιστηριακών μετοχών. Τότε πολλοί Έλληνες πίστεψαν ότι έλυσαν το οικονομικό πρόβλημα της ζωής τους και επένδυσαν τις οικονομίες τους σε μια έξαρση πολλαπλασιασμού του κεφαλαίου που επένδυαν. Ταυτόχρονα, την εποχή εκείνη, πολλές μικρές εταιρίες εισήχθησαν στο Χρηματιστήριο. Επίσης, μετά τις εκλογές, που το ΠΑΣΟΚ κέρδισε με μεγάλη πλειοψηφία, προέτρεπαν όλα τα ταμεία της χώρας, να εντατικοποιήσουν την συμμετοχή τους στο χρηματιστήριο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, αμέσως μετά «το σκάσιμο της φούσκας», η αξία των επενδυμένων μετοχών να ευτελεστεί απόλυτα και να χάσουν τα χρήματά τους όλοι εκείνοι οι οικογενειάρχες και μεροκαματιάρηδες που πίστεψαν τα μεγάλα λόγια τα ωραία του Πρωθυπουργού και Υπουργού Οικονομικών της χώρας. Έχει εκτιμηθεί ότι εκατό δισεκατομμύρια ευρώ περίπου άλλαξαν χέρια, μεγάλο μέρος από τα οποία έχασαν οι λεγόμενοι μικροεπενδυτές. Αυτό το οικονομικοπολιτικό σκάνδαλο της μεταπολεμικής Ελλάδας ήταν, ίσως το μεγαλύτερο και αποτέλεσε την αφορμή για σημαντικού μεγέθους αναδιανομή του πλούτου, που βεβαίως διοχετεύτηκε στους έχοντες και κατέχοντες. Επί εποχής Σημίτη και πάλι κυριάρχησε η εξυγίανση της οικονομίας και ο όρος « Ισχυρή Ελλάδα », η ισχυρή Ελλάδα της ΟΝΕ και του Μάαστριχτ. Η ισχυρή Ελλάδα του Ευρώ και της υποτέλειας στο ΔΝΤ και τους δανειστές μας που ποτέ δεν μας συμπεριφέρθηκαν ως εταίρους αλλά πάντα ως δανειολήπτες.
Το 2004 ο Ελληνικός λαός εξέλεξε κυβέρνηση την Ν.Δ., που στις κυρίαρχες προεκλογικές εξαγγελίες της είχε το «σεμνά και ταπεινά», το «πόλεμος με τους νταβατζήδες», καθώς επίσης και την «επανίδρυση του κράτους». Επιπλέον, είχε υποσχεθεί την κάθαρση στην πολιτική ζωή της χώρας, τιμωρώντας όσους πολιτικούς εμπλέκονταν στην απάτη του χρηματιστηρίου, όσο ψηλά κι αν βρίσκονταν. Μία κάθαρση που στην ουσία δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Την εποχή Καραμανλή και Αλογοσκούφη, ο Ελληνικός λαός εγκλωβίσθηκε στη λογική της λογιστικής απογραφής και της πλασματικής εξόδου από την επιτήρηση των ομολόγων, στην οποία μέχρι σήμερα μας εγκαλεί η Ε.Ε.. Αυτή η απογραφή Αλογοσκούφη ξαφνικά καταγγέλλεται ως εγκληματική από τη σημερινή ΝΔ.
Το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών παρουσιάσθηκε ξαφνικά στις αρχές του 2006 και συντάραξε, με τη σφοδρότητα και την εξέλιξή του, τη δημόσια ζωή του τόπου. Το σκάνδαλο των υποκλοπών έπεσε ως «κεραυνός εν αιθρία» στις 2 Φεβρουαρίου, όταν τρεις υπουργοί, σε κοινή συνέντευξη Τύπου, αποκάλυψαν κύκλωμα υποκλοπών τηλεφωνικών συνδιαλέξεων. Αυτή ήταν μια υπόθεση που κρατήθηκε στο «σκοτάδι», ως επτασφράγιστο μυστικό, για περίπου έντεκα μήνες! Ενώ, μετά από πολυάριθμες εξετάσεις και ανακρίσεις που διήρκησαν μήνες, επεβλήθη πρόστιμο στη Vodafone, με κύρια κατηγορία την παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών, μέσω εισαγωγής παράνομου λογισμικού από το δίκτυό της. Η εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, από την πλευρά της, «έκλεισε» νωρίς την υπόθεση, επιρρίπτοντας ευθύνες στην εταιρεία Vodafone. Ταυτόχρονα, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο συνυπευθυνότητας της Ericsson, ενώ απέφυγε να καταλογίσει ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα παρά τα πολλά, αναπάντητα ερωτήματα που δημιουργήθηκαν.
Το σκάνδαλο της Γερμανικής εταιρείας Siemens στην Ελλάδα είναι μια
υπόθεση που αφορά σε ενδεχόμενο χρηματισμό Ελλήνων πολιτικών και στελεχών δημόσιων οργανισμών, όπως ο ΟΤΕ, από την γερμανική εταιρεία, σχετιζόμενο με συμβάσεις προμήθειας υλικών, παροχής υπηρεσιών και συστημάτων στο Ελληνικό Δημόσιο. Το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε όταν έγινε γνωστό στη Γερμανία ότι η Siemens χρημάτιζε πολιτικούς σε διάφορες χώρες για να εξασφαλίσει συμβόλαια πολλών δις Ευρώ κατά την περίοδο 1999 και 2006. Στελέχη της Siemens έχουν ισχυριστεί ότι το ποσόν των 100 εκατομμυρίων μάρκων συνολικά είχε δοθεί σε Έλληνες πολιτικούς. Η υπόθεση ερευνάται από το 2008, τόσο από την Ελληνική δικαιοσύνη, όσο και από μια εξεταστική επιτροπή του Ελληνικού κοινοβουλίου, σε συνεργασία με τις γερμανικές δικαστικές αρχές του Μονάχου. Σήμερα, βρισκόμαστε προ του κλεισίματος της υποθέσεως από την κυβέρνηση Παπαδήμου με την επιβολή «ποινής» περί των 150-200 εκατομμυρίων ευρώ, που δεν είναι απαραίτητο να αποδοθούν με μετρητά, αλλά μέσω υλικών ή παροχής υπηρεσίας.
Το σκάνδαλο Βατοπεδίου ξέσπασε το Φθινόπωρο του 2008 με επίκεντρο τη Μονή Βατοπεδίου και εξελίχθητε σε μέγα πολιτικό σκάνδαλο. Αποκαλύφθηκε πως το Ελληνικό δημόσιο έδωσε στη Μονή κτήρια του Ολυμπιακού χωριού ως μέρος ανταλλαγής με παρόχθιες περιοχές στη λίμνη Βιστωνίδα. Η όλη συναλλαγή απέβη εις βάρος των συμφερόντων του Ελληνικού δημοσίου, με αποτέλεσμα μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου να ξεσπάσει πολιτική θύελλα που οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης.
Μετά από όλα τα παραπάνω, αντιλαμβανόμαστε πως ποτέ δεν έχουν αποδοθεί ποινικές ευθύνες στα εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα των προαναφερομένων σκανδάλων. Αποδίδονται κατά καιρούς άτυπες πολιτικές ευθύνες και είναι πλέον βεβαιωμένο πως «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει».
'Έτσι, λοιπόν, έχουμε κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ., οι οποίες δημιούργησαν τεράστια σκάνδαλα εις βάρος του Ελληνικού λαού. Σκάνδαλα που διεπράχθησαν από τους τιμητές της ηθικής και της τιμιότητας. Δύο κόμματα που μοιάζουν σε όλα. Που δεν έχουν διαφορές. Που δεν πιστεύουν στη Δημοκρατία και δεν θέλουν κανένα άλλο κόμμα στο πολιτικό τους παιχνίδι. Δύο κόμματα ίδια, σε διαφορετικές εποχές, όπου ανδρώθηκαν οι βαρόνοι των ΜΜΕ, των μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών και μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων των Αθηνών, των οποίων οι πολιτικές κολυμπούν στην διαφθορά και την διαπλοκή. Αυτοί που έδωσαν όλα τα μεγάλα δημόσια έργα στους ίδιους εργολάβους, στους ίδιους μεσάζοντες, που στην ουσία είναι ένα και δεν θέλουν συγκάτοικο στην εξουσία, που είναι αδελφοποιημένα σωματεία! Δυο κόμματα που μετά τις προσεχείς εκλογές θα συγκυβερνήσουν δεδομένου ότι κανένα από τα δύο δεν θα έχει αυτοδυναμία.
Υπό αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, θα καλέσουν τον Ελληνικό λαό να ψηφίσει για να εκλέξει εκείνους που θα διαχειριστούν από εδώ και πέρα την τύχη του. Τύχη που προκαθορίζεται από τα ήδη προαποφασισμένα της κυβέρνησης Παπαδήμου, δηλαδή, της συγκυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Γι΄αυτό, τούτη την ύστατη ώρα καλείται ο Ελληνικός λαός να μην εγκλωβίσει την ψήφο του στα παχιά λόγια των αρχηγών των μνημονίων. Ας
αναλογισθεί, επιτέλους, πως δεν πρέπει να επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος. Δεν υπάρχει πια, περιθώριο λανθασμένης επιλογής ψήφου. Πρέπει και επιβάλλεται να τιμωρήσει τα μνημονιακά κόμματα. Είναι στη δυνατότητα του Ελληνικού λαού δια της ψήφου του να ανατρέψει τις δανειακές συμβάσεις που τον εξαθλιώνουν και τον κάνουν κάτοικο σε μια υποδουλωμένη χώρα.
Παναγιώτης Αποστόλου
Οικονομολόγος
egerssi@otenet.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου